به گزارش مطلع الفجر، رضا موزونی در این یادداشت بیان می کند؛
"چند سال است این درختچه توجهم را به خود جلب کرده است .هر موقع از گیلانغرب به سمت قصر شیرین می روم، نرسیده به پلیس راه ِگور سفید این درختچه مقاوم و صبور را می بینم که از میان ستون تابلو کنار جاده عبور کرده است . نه از تنگی فضا هراسیده است نه تاریکی ،نه از بن‌بست بودن آن ، حتی بن بستی از جنس آهن ! آرام و صبور و بی نشان پیش رفته است، روزنه ای کوچک را یافته وبه خورشید رسیده است.
او می تواند نماد مردم گیلان غرب باشد مردمی صبور مقاوم و جسور! که سالهای سال با کمترین امکانات زیر بارانِ نامهربان خمپاره و راکت ایستادند.
گیلان غربی که امروز در بن‌بستی عجیب افتاده است ! نه امید عبور راه آهنی برایش متصور است، نه شهرک های صنعتی و نه کارخانه ای که بشود از زمان کلنگ زنی اش تا بهره برداری از آن ،حداقل با امیدواری پیر شویم!! مردمی که سال ها دربست !
در این بن‌بست مانده اند ! مردان و زنانی که در این بن بست از داغ فرزندان بیکارشان پیر می شوند و فرزندانی که از دیدن پدران و مادران دلتنگ خود در جوانی پیرند !! چند سال است این درختچه را می بینم ،گاهی کنارش می ایستم !با دیدنش یاد شعرچشمه و سنگ می افتم (کز آن سنگ خارا رهی برگشود) افسوس که سال گذشته در اوج سرسبزی سرش را بریدند!
امسال دوباره سر برافراشته است ، اجازه زندگی به او بدهیم . او هم می‌تواند نماد خاموش مظلومیت صبوری و مقاومت ما باشد".
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد