مسئله‌ى اصلى ما، مسئله‌ى مردم است؛ حضور مردم، ميل مردم، اراده‌ى مردم، عزم راسخ مردم. اين را بايد عرض كنيم؛ در همه‌ى تحولات و جنبشهاى گوناگون اجتماعى بزرگ، نقش مردم، نقش معيار است.
يعنى گسترش يك تحول، گسترش يك فكر، گسترش نفوذ يك مصلح اجتماعى، وابسته‌ى به اين است كه با مردم چقدر ارتباط داشته باشد. هرچه ارتباط او و آن جريان و آن جنبش و آن تحول با مردم بيشتر باشد، امكان موفقيت او بيشتر است؛ اگر از مردم منقطع شد، ديرى نخواهد پائيد، كارى نخواهد كرد. (1390/07/20 بيانات در اجتماع بزرگ مردم كرمانشاه)
سومین جشنواره ی مردمی فیلم عمار، از سوم تا نهم دی ماه در تهران و دویست و هفتاد نقطه ی کشور برگزار می شود. این جشنواره که در پنج بخش مستند، داستانی کوتاه، داستانی بلند، نماهنگ و پویانمایی برگزار می شود. آثاری از هنرمندان انقلابی در زمینه های تاریخ انقلاب، نقد درون گفتمانی، جنگ نرم، بیداری اسلامی و فتنه ی 88 را شامل می شود. (فراخوان سومین دوره جشنواره مردمی فیلم عمار)
این جشنواره که با دعوت از هنرمندان جبهه ی انقلاب و عموم جوانان انقلابی علاقه مند به هنر انقلاب شکل گرفته است، در تلاش است تا فرصت هایی برای تولید و توزیع آثار جبهه ی انقلاب در سراسر کشور ایجاد کند. رکن تولید فیلم برای عموم مردم و توزیع آن در محیط های عمومی مهم ترین رکن جشنواره ی مردمی فیلم عمار است. (فرممشارکت در اکران مردمی فیلم های جشنواره عمار)
نادر طالب زاده، دبیر سومین جشنواره فیلم عمار و وحید جلیلی بنیان گذار ومسئول شورای سیاست‌گذاری این جشنواره است. که دبیرخانه آن واقع در دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب به آدرستهران، خیابان 16 آذر روبه روی خیابان پورسینا پلاک 60، شمارهتلفن 02188960477 می باشد. (کنفرانس خبری جشنواره عمار)
بخش هایی از سخنرانی وحید جلیلی در اجلاس اکران کنندگان مردمی فیلم عمار
چربیدن حرف بر اقدام
در فضاهای مدیریت فرهنگی جمهوری اسلامی متأسّفانه خیلی حرف بر اقدام چربیده است به یک شکل عجیب و غریبی، نظر و شعار و پر حرفی بر عمل چربیده است. یک مقدارش هم شامل خود ماها می شود. تا اندازه ای از آن، البته خوب است؛ آدم باید به لحاط فکری همیشه یک مقداری فکرش از فعلش جلوتر باشد. امّا این فاصله اگر خیلی زیاد شد، نشان دهنده ی این است که مشکلاتی وجود دارد.
استراتژی های غلط اما کاربردی
آسیب دوم، کج و معوج بودن استراتژی هاست، یعنی اصل استراتژی غلط است، و بعضی از برنامه های فرهنگی خیلی خوب بررسی می شود، و خیلی خوب جلو می رود. از برارجان تا بجنورد همه جا رسیده است که مثلاً ته استکان تان صهوینست ها نباشند، نوک برج های تان فراماسون ها نباشند. آن جایی که برنامه های مان موفق و اجرایی و کارآمد و کاربردی عمل کرده است هم می بینی استراتژی غلط است.
کار فرهنگی مهندسی صفر تا صدی ندارد
عمّار این وسط جه کاره است؟ جشنواره ی عمار یکی از این مثال ها و نمونه هایی است که ما در عمل تجربه اش کرده ایم. همان حرف هایی که ما از منظر تئوریک دم می زدیم، در عمار یکی از نمونه هایش ارائه سد. خیلی نمی شود در عرصه ی جهاد، مهندسی عمل کرد که شما یک سال طراحی کنی صد سال عمل کنی . وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا، مَنْ عَمِلَ بِمَا يَعْلَمُ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلْمَ مَا لَمْ يَعْلَم. عمار دقیقاً یک جنین نمونه ی موردی این گزاره است، که درست است یک تدبیری راجع به آن وجود داشت، و بر اساس تحلیلی از اوضاع فرهنگی و اجتماعی کشور پدید آمد، ولی خیلی ما ننشستیم نگاه مهندسی از صفر تا صد به آن داشته باشیم. سال اول دیدیم خود این مجموعه چهار پنج تا فیلم ساخته است، کسی نشان نمی دهد، پرس و جو کردیم دیدیم دیگران هم ده پانزده تا ساخته اند. سال دوم هم یک فراخوان دادیم، فکر نمی کردیم استقبال بشود، آدم هایش پیدا شدند. مثل آهن ربایی بود که براده ها را پیدا کرد. یک چیزی در سرمقاله های راه نوشته بودیم، غربال یا آهن ربا.
علمیات واقعی و استراتژیکِ بزرگِ فرصت محورِ فرهنگی
کاری که جشنواره ی عمار می کند این است، یکی این که یک عملیات بزرگ فرهنگی تعریف می کند، عملیات تعریف می کند، عملیات واقعی و استراتژیک. کم داشته ایم ما چنین عملیاتی هایی. یکی از عملیاتی های اتستاتژیک موفق قصه ی راهیان نور است. یک عملیات واقعی با دستاوردهای واقعی هم استراتژی اش درست است. هم به اصطلاح عملیاتش متناسب با ظرفیت های موجود حزب اللهی هاست. متناسب است، یعنی این که نه بیشتر از ظرفیت های آن هاست. نه کم تر است، حداقلی نیست. بالاخره یک راهیان نور ، هم پولش، تبلیغاتش و .... خیلی کار ساده ای نیست. بالاخره یک تحرکی ایجاد می کند، جشنواره ی عمار اولاً عملیات است. دوماً استراتژبک است. من قبلاً هم عرض کرده ام، ما الآن یک مشکل عمده ای که در فرهنگ حزب اللهی ها داریم، تهدیدمحوری است. به قول امروزی ها باید یک شیفت پارادایمی اتفاق بیفتد، و باید فرصت محوری جایگزین تهدید محوری بشود. یک وقتی هست من یک مقاله می نویسم، خوشم می آید این ور و آن ور می گذارند، اما حالا این که گفتی عملیاتی اش چه می شود؟ استراتژی عمار، فرصت محور است، که قضیه منحصر به این حوزه ی خاصی که صحبت می کنیم، نمی شود. امیداوریم در بقیه ی حوزه ها تکرار بشود و استراتژی فرهنگی کشور را عوض کند، و این تغییر اتفاق بیفتد. کیفی است، چون ما در داخل کشور هم بودجه داریم، هم امکانات داریم، اما ما در کشور غلط طراحی کرده ایم، غط استراتژیِ مان را شکل داده ایم، که به جایی رسیده ایم که یک اقلیت مطلق برگلوگاه های فرهنگی کشور مسلط شده اند. به یک معنی جشنواره ی عمّار یک فتح المبینی است، یک بیت المقدسی است یک والفجر هشتی است. این قدر که من دور و نزدیک با نهادهای فرهنگی کشور ارتباط داشته ام و دیده ام، امروز به این والفجر هشت ها احتیاج داریم، که هم عملیات است، هم استراتژی درست دارد. در نگاه اول می گویند مگر می شود؟ بله می شود.
سینمای ایران خطرناک تر از سلاح هسته ای
مسئله ی بعدی موضوع تخصصی این جشنواره است. ببینید اگر به شما بگویند، به خبری که هم اکنون به دستم رسید توجه کنید! یک تعداد کماندوهای امریکایی آمده اند نطنز یا بوشهر را تسخیر کنند، همه ی بچه حزب اللهی ها راه می افتند جلوی این را بگیرند. حالا اگر یک قدم جلوتر بگویند نطنز افتاده دست آن ها می خواهند علیه جمهوری اسلامی بمب بسازند. آن موقع جه نگاهی می کنیم؟ فرض کنیم سینمای ایران چنین چیزی است، باور کنیم که سینمای ایران اهمیتش از انرژی هسته ای بیشتر است.
سینمای ایرن نه غیر انقلابی و اسلامی که غیر انسانی!
کاری که ما داریم می کنیم، یک کار کوتاه مدّتی نیست. اتفاقی که افتاده است، این است که ظرفیتی مثل سینمای ایران نه تنها در خدمت انقلاب اسلامی نیست، بلکه به عینه داریم می بینیم در جهت دشمان انقلاب و مقابل انقلاب دارد عمل می کند. صد سال دیگر کسی می بیند یک مملکت تحریم در این حد، در این وضعیت خاص آن وقت این سینمای آن باشد! یکی از فامیل ها زنگ زده بود، پارتی بازی بکنید دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، گفتم برای چه چیزی تماس گرفته؟ می گفت این جا یک مرکز شیمی درمانی داشته تاسیس می شده است، پول هم داده ایم می گویند تجهیزات تحریم شده است دیگر بهتان نمی دهیم. در این شرایط که این بی پدر مادرها وسایل شیمی درمانی شما را تحریم کرده اند، دشمن عنود وحشی خونخوار و.... که هر چه بگوییم می برازد و هر روز یک بازی در می آورد، حلقه ی اقتصادی را این جور تنگ می کنند، حلقه ی سیاسی نظامی از سوریه و بحرین و... هر روز یک شبکه ی جدید راه می اندازند، من و تو، تو و اون، اون و اون یکی و.... در این شرایط سینمای ایران است! صد سال دیگر کسی نگاه کند، می گوید این ها دیوانه بوده اند. چه فضایی است؟ ما اصلاً انقلابی و اسلامی نخواستیم انسانی هم نه به یک حیوان تعرض کنند، به یک سگ تعرض کنند، یک پارسی می کند. ازخودش دفاع می کند. این ور دارد آرگو می سازد این ور دارد یک خانواده ی محترم ساخته می شود.
ماموریت عمار تغییر فضاست.
عمار قرار است قدری به تغییر این فضا کمک کند. یک بار بایکوتش می کنند، پارسال یایکوت مطلق! یک بار هم ....
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد