حجت الاسلام و المسلمین سید سیف اله موسوی به مناسبت هشتم اسفند سالروز تأسيس امور تربيتى در گفتگو بامطلع الفجر اظهار داشت:اگر به اين حقيقت توجه كنيم كه آفرينش انسان، به منظور تكامل و رشد معنوى اوست و هدف از بعثت انبيا و به ويژه رسالت خاتم پيامبران،تكميل فضيلتهاى اخلاقى و فراهم كردن زمينه اين رشد و كمال است،جايگاه تربيت و اخلاق و مقصد نهايى آن آشكار مى گردد؛از اينرو هنگامى كه پيامبر اكرم(ص) معاذبن جبل را براى ابلاغ رسالت به يمن اعزام كرد، به او توصيه فرمود: «كتاب خدا را به آنان بياموز و به اخلاق حسنه تربيتشان كن.»
وی تصریح کرد :زمانى تربيت كامل است كه رشد و تكامل انسان، همه جانبه مدنظر قرار گيرد. يكى از ابعاد تربيت، فراهم آوردن زمينه رشد و پويايى تن و تأمين سلامت و تعادل قواى بدنى است كه فعاليتهاى حياتى را ميسر مى سازد و مقدمهاى براى پرورش روحانى و معنوى انسان به شمار مىآيد، نقطه آغازين تربيت، بُعد جسمانى است كه از هنگام تولد آغاز شود و به تدريج با برخى از تكاليف عبادى آميخته مىشود.
مدیر حوزه علمیه مطلع الفجر افزود:به علاوه، كمال معنوى و شخصيت روحانى انسان در گرو عمل و تلاشى است كه او به قصد قربت با اين بدن خاكى انجام مىدهد و بدون آن تكامل روحانى وى ميسر نيست.
حجت الاسلام موسیوی ابراز داشت:انسان در طول زندگى، مراحلى از رشد را مىپيمايد و به تناسب هر مرحله و ويژگىهاى آن، تربيت خاصى را مىطلبد، در منابع اسلامى نيز به مراحل رشد و تربيت انسان، در ابعاد گوناگون جسمانى، روحانى، مادى و معنوى توجه شده است، قرآن كريم مراحل آفرينش انسان را از نقطه آغازين خلقت او، تا هنگامى كه در مرحله جنينى بهصورت عَلَقه و مُضْغه و... درآيد و آماده افاضه روح گردد، يادآور مىشود، در اين مراحل، تربيت الهى انسان شكل مىگيرد و پس از ولادت، سه مرحله رشد، يعنى كودكى، جوانى و بزرگسالى تبيين مىشود كه در آن، سخن از مسؤوليت تربيت آدمى بهميان مىآيد.
مدیر حوزه علمیه مطلع الفجر مطلع الفجر گیلانغرب گفت:تربيت الهى، با طرح عبادت خداوند و اتصال انسان به مبدأ، به زندگى آدمى معنا و مفهوم جاودانى مىبخشد، تربيت الهى و اسلامى ويژگىهايى دارد كه بايد آنها را از قرآن مجيد و سيره معصومان دريافت.
وی اذعان کرد :برخى از اين ويژگىها عبارتنداز: تربيت الهى و اسلامى همه ابعاد وجود انسانى راشامل مىشود و ازجامعيت نيز برخوردار است؛با فطرت انسان سازگارى دارد؛ حيات انسان را با اتصال به مبدأ،جاودانگى مىبخشد؛ انسان را در راه سعادت ابدى سوق میدهد،يعنى نه تنها او را در اين دنيا به فضايل معنوى مىآرايد و او را بهصورت فردى كمالجو، دانشدوست و باتقوا درمىآورد، بلكه با ارتباط دادن فرد به مبدأ، سعادت او را تأمين مىكند.