سرویس: اجتماعیکد خبر: 111626|10:49 - 1397/03/05
نسخه چاپی

نقد و نظر؛

اوج گیری انیمیشن در ایران با ظهور «فیلشاه»/ هوایش را داشته باشیم

اوج گیری انیمیشن در ایران با ظهور «فیلشاه»/ هوایش را داشته باشیم
مطلع الفجر:«فیلشاه» طفل نوپای انیمیشن ایرانی است و اگر هم نقدی می کنیم باید هوایش را داشته باشیم؛ یقینا اگر از حمایت مردم و مسئولان برخوردار شود می توان امید داشت که تولیدات بعدی باز هم یک شگفتی جدید باشد.

مطلع الفجر-حامد گلناری/ خودمان را یک سر و گردن کشیده ایم بالا، این را به وضوح می توان در انیمیشن «فیلشاه» مشاهده کرد.

زمانی که «شاهزاده روم» پایش را به سینماها گذاشت بسیاری را شگفت زده کرد از اینکه بچه های وطنی توانسته اند به این درجه کیفی در ساخت انیمیشن برسند، حتی نسبت به «شاهزاده روم» هم به وضوح می توان دید که در «فیلشاه» خودمان را یک سر و گردن بالا کشیده ایم.

تا سال ها بهترین انیمیشن سینمای ایران انیمیشن پر سر و صدا و پربازیگر «تهران 1500» بود؛ انیمیشنی که فکر می شد نهایت توان هنرمندان ایرانی است اما امروز اثر قابل توجه «فیلشاه» با اختلاف فاحش و واضح از «تهران 1500» در حال اکران است.

همیشه در ایران فیلمسازان دلسوزی – دولتی و یا غیر دولتی- وجود داشته اند که به فکر مقوله تربیت باشند و علیرغم نیش و کنایه های هم صنف هایشان؛ بخواهند اثری مثبت روی مخاطب بگذارند؛ شاید اصلا ذات سینمای زاییده انقلاب اسلامی همین نگرش تربیتی باشد و وجه افتراقش با هم نیمکتی هایش همین باشد.

با توجه به این مطلب، روی آوردن به انیمیشن یک امر بدیهی در این سینما بوده و جای تعجب دارد که چرا تا الان اینقدر طول کشیده تا ما به این درجه کیفی در انیمیشن برسیم و می توان گفت که شدیدا جای خالی این تولیدات، در سینماهای ایران خالی بود.

عموم انیمیشن ها، کودکان و شاید نوجوانان را مخاطب اصلی خودشان گرفته اند اما اتفاقی که می افتد اگر انیمیشن خوبی تولید شود بزرگسال هم مخاطب آن می تواند قرار بگیرد چنانچه انیمیشن های خوب هالیوودی چنین طیف مخاطب و سطح تأثیری را بدست آورده است، از این رو ساخت انیمیشن جایگاهی استراتژیک در هنر انقلاب دارد و با توجه به فراگیر و بدون مرز بودن انیمیشن، می تواند یکی از بهترین مجراها برای صدور فرهنگ باشد.

در باب قابلیت صدور فرهنگ مثالی از یکی از پرمخاطب ترین مکاتب انیمیشن جهان می آورم، «انیمه» اصطلاحی است که بیشتر برای انیمیشن های ژاپنی استفاده می شود، انیمیشن هایی که عموم ما در سنین کودکی – و شاید همین حالا – مشتری پر و پاقرصش بودیم، انیمیشن هایی که آن تکنیک های اخیر هالیوودی را ندارد و در عوض پدیده ای است که از متن فرهنگ ژاپن بلند شده است.

البته این تولیدات ژاپنی بر روی کمیک استریپ های ژاپنی استوار بوده و از آن قوت می گرفته است اما هرچه که بوده مجرای بسیار قوی ای بوده است که طی آن کودکان ما با فرهنگ ژاپنی اعم از «ای کیو سان»، «فوتبالیستا»، «میتی کمان» و … آشنا شده اند؛ آثاری که هنوز خاطراتش برای نسل ما باقی مانده است.

یقینا ایران مانند ژاپن مکتب انیمیشن ندارد که دلایل این امر فراوان است و مجالش اینجا نیست اما نشان داده است که به این هوشیاری رسیده که دیگر باید سوار این قطار شود و آرام آرام لحن خودش را پیدا کند.

«فیلشاه» نشانه خوبی است، دلگرمی بزرگی است، می شود رویش حساب کرد، باید به دیدن اش برویم، باید همه اطرافیانمان را برای دیدن اش دعوت کنیم، باید این فیلم بازگشت مالی خوبی داشته باشد تا گروه سازنده، بتوانند به حرکت فرخنده شان ادامه دهند و ایراداتشان را اصلاح کنند.

«فیلشاه» از لحاظ تکنیک های انیمیشنی استاندارد بالایی دارد و نمره خوبی می گیرد اما چند ایرادی که ربط مستقیم به اصل تکنیک انیمیشن ندارد، به کار لطمه زده است.

حتی درباره خط اصلی فیلمنامه هم اینجا صحبتی نمی کنم اما مشکل اساسی این انیمیشن، گویا نبودن آن است، از آنجایی که انیمیشن با کودک سر و کار دارد باید در اوج گویایی باشد، باید حرف ها و نکته هایش توسط کودک اول شنیده و بعد فهمیده شود، از این منظر «فیلشاه» ضعف دارد.

نخست در دیالوگ هاست که شوخی هایی در خودش دارد که گاهی نه تنها برای کودک که حتی برای بزرگسال هم نا مفهوم است، گاهی شخصیت ها تصمیم هایی می گیرند که گویا نیستند و به سختی فهمیده می شوند، حتی گاهی خط داستان هم عوض می شود و باز به مخاطب فهمانده نمی شود.

مشکل دیگرش صداگذاری و خصوصا دوبله است، با توجه به قدمت هنر دوبله در ایران جای تعجب دارد که چطور در دوبله انیمیشن و صداگذاری اش در ماندیم، چیزی که حتی می توانست نقطه قوت ما باشد و مهم تر از همه مسئله تدوین است که اصلی ترین نقش را در زبان فیلم دارد و اگر در آن الکن باشیم، مخاطب نمی تواند درست ارتباط بگیرد، شاید این ضعف تدوین که باعث عدم گویایی فیلم شده را به فقیر بودن تجربه تدوین مان در عرصه انیمیشن باز گرداند اما هر دلیلی که داشته است به فیلم ضربه زده است.

جالب و باعث ناراحتی است که اصلی ترین ضربه ها به «فیلشاه» از ناحیه تکنیک های اصلی و سخت انیمیشن نبوده و از طرف چیزهایی بوده که می توانستیم در آن ها بهتر باشیم.

«فیلشاه» طفل نوپای انیمیشن ایرانی است و اگر هم نقدی می کنیم باید هوایش را داشته باشیم؛ دارد زبان باز می کند؛ خود آمدنش اتفاق خوبی است؛ یقینا اگر از حمایت مردم و مسئولان برخوردار شود می توان امید داشت که تولید بعدی این گروه، باز هم یک شگفتی جدید باشد.

«فیلشاه» را حتما ببینیم.

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد