محمدعلي خطيبي؛ نماينده سابق ايران در اوپك در روزنامه اعتماد نوشت: نشانه‌هاي توافق ايران و كشورهاي عضو اوپك بر سر فريز نفت از زمان حضور دبيركل اوپك در ايران پيدا بود. زماني كه باركيندو از قول همكاري آقاي روحاني رييس‌جمهور ايران صحبت كرد؛ مشخص بود توافق نفتي نزديك است.
امتیاز خبر:96از100تعداد رای دهندگان64
محمدعلي خطيبي؛ نماينده سابق ايران در اوپك در روزنامه اعتماد نوشت: نشانه‌هاي توافق ايران و كشورهاي عضو اوپك بر سر فريز نفت از زمان حضور دبيركل اوپك در ايران پيدا بود. زماني كه باركيندو از قول همكاري آقاي روحاني رييس‌جمهور ايران صحبت كرد؛ مشخص بود توافق نفتي نزديك است.
به دست آمدن اين توافق به معناي آن است كه يك روند ملايم از افزايش قيمت‌ها در بازار شكل گرفته و به ويژه سال آينده با قيمت‌هاي به مراتب بهتري براي فروش نفت مواجه خواهيم بود. اين احتمال با توجه به اينكه تقاضا براي نفت اوپك ٣٣ ميليون بشكه براي سال آينده پيش‌بيني مي‌شود، نزديك‌تر به واقعيت است. مي‌توان اميدوار بود با طرح فريز نفتي بازار سال آينده و ميزان عرضه و تقاضا به تعادل بيشتري برسد و در نتيجه اين تعادل، قيمت‌ها را به سطحي منطقي‌تر بكشاند.
به نظر مي‌رسد از زمان توافق يك شيب ملايم از افزايش تقاضا نيز شروع شود و قيمت‌ها با توجه به منبسط شدن طرف تقاضا رشد يابد. قيمتي كه براي سال آينده پيش‌بيني مي‌شود نيز بين ٦٠ تا ٧٠ دلار در بشكه در نوسان است.
بايد در عين حال به اين نكته مهم نيز اشاره كرد كه هرچند توافق ايران بر سر فريز نفتي بسيار محتمل شده ولي اين توافق از همان ابتدا بنا بر تاكيد دولت ايران منوط به داشتن ميزان توليدي همانند پيش از دوران تحريم بوده است و ما درواقع سر اين موضع خود كه توليد را به حدود چهار ميليون بشكه در روز برسانيم، خواهيم بود. كمااينكه اين هدف امروز به تحقق نزديك شده و طبق آخرين اطلاعات رسيده توليد نفت به مرز ٧/٣ ميليون بشكه رسيده است.
كشورهاي نفتي سرانجام پس از سه سال به اين نتيجه رسيده‌اند كه اگر عرضه مديريت نشود همچنان با روند نزولي قيمت و نرخ‌هاي ٤٠ دلاري مواجه هستيم. روال فعلي توليد و عدم مديريت عرضه هيچ تصوير مطلوبي از آينده قيمتي اين بازار نمي‌دهد.
اينكه بازار به حال خود رها شود و خود به خود به تعادل برسد، در واقع گفته طرف‌هاي عربستاني بود. آنها معتقد بودند به جاي كاهش عرضه سهم غيراوپك بايد گرفته شود تا قيمت‌ها به تعادل برسد اما زمان نشان داد كه اين روند بازار را به تعادل نمي‌رساند. امروز كشورهاي نفتي به اين جمع‌بندي رسيده‌اند كه سياست‌هاي سه دهه گذشته اوپك، سياست‌هاي درستي بود.
امروز شرايط اقتصادي كشورهايي كه گمان مي‌كردند با افزايش توليد و فروش بيشتر نفت مي‌توان افت قيمت را جبران و درآمدهاي خود را افزايش داد؛ نشان مي‌دهد كه اقتصاد آنها از جانب اين سياست به‌شدت لطمه ديده و به نظر مي‌رسد توليد بيشتر براي كسب درآمد بالاتر نتيجه نداده است. با افزايش توليد و عرضه در اين بازار قيمت مدام كاهش بيشتري را تجربه كرد و سرانجام اين نتيجه حاصل شد كه سياست توليد بيشتر جواب نمي‌دهد. بنابراين جمع‌بندي اخير كشورهاي توليدكننده نفت، بر سر مديريت عرضه و رشد قيمت‌ها از محل اين كنترل است.
در سال‌هاي گذشته درآمد نفتي ايران به‌شدت كاهش يافت و از ١٠٠ ميليارد دلار در روزهاي اوج خود به ٥٠ ميليارد دلار و كمتر رسيد و ادامه اين روند، درآمدهايي به مراتب كمتر از ٤٠ دلار را براي ايران به دنبال خواهد داشت. در هر حال توليدكنندگان مي‌دانند كه توليد بيشتر درآمد بيشتر به همراه نخواهد داشت. به اين ترتيب يك عزم جدي بايد وجود داشته باشد تا از شر مازادهاي عرضه خلاص شويم. آن زمان مي‌توانيم اميدوار باشيم كه قيمت‌ها روند صعودي را دوباره تجربه كند.
به دست آمدن اين توافق به معناي آن است كه يك روند ملايم از افزايش قيمت‌ها در بازار شكل گرفته و به ويژه سال آينده با قيمت‌هاي به مراتب بهتري براي فروش نفت مواجه خواهيم بود. اين احتمال با توجه به اينكه تقاضا براي نفت اوپك ٣٣ ميليون بشكه براي سال آينده پيش‌بيني مي‌شود، نزديك‌تر به واقعيت است. مي‌توان اميدوار بود با طرح فريز نفتي بازار سال آينده و ميزان عرضه و تقاضا به تعادل بيشتري برسد و در نتيجه اين تعادل، قيمت‌ها را به سطحي منطقي‌تر بكشاند.
به نظر مي‌رسد از زمان توافق يك شيب ملايم از افزايش تقاضا نيز شروع شود و قيمت‌ها با توجه به منبسط شدن طرف تقاضا رشد يابد. قيمتي كه براي سال آينده پيش‌بيني مي‌شود نيز بين ٦٠ تا ٧٠ دلار در بشكه در نوسان است.
بايد در عين حال به اين نكته مهم نيز اشاره كرد كه هرچند توافق ايران بر سر فريز نفتي بسيار محتمل شده ولي اين توافق از همان ابتدا بنا بر تاكيد دولت ايران منوط به داشتن ميزان توليدي همانند پيش از دوران تحريم بوده است و ما درواقع سر اين موضع خود كه توليد را به حدود چهار ميليون بشكه در روز برسانيم، خواهيم بود. كمااينكه اين هدف امروز به تحقق نزديك شده و طبق آخرين اطلاعات رسيده توليد نفت به مرز ٧/٣ ميليون بشكه رسيده است.
كشورهاي نفتي سرانجام پس از سه سال به اين نتيجه رسيده‌اند كه اگر عرضه مديريت نشود همچنان با روند نزولي قيمت و نرخ‌هاي ٤٠ دلاري مواجه هستيم. روال فعلي توليد و عدم مديريت عرضه هيچ تصوير مطلوبي از آينده قيمتي اين بازار نمي‌دهد.
اينكه بازار به حال خود رها شود و خود به خود به تعادل برسد، در واقع گفته طرف‌هاي عربستاني بود. آنها معتقد بودند به جاي كاهش عرضه سهم غيراوپك بايد گرفته شود تا قيمت‌ها به تعادل برسد اما زمان نشان داد كه اين روند بازار را به تعادل نمي‌رساند. امروز كشورهاي نفتي به اين جمع‌بندي رسيده‌اند كه سياست‌هاي سه دهه گذشته اوپك، سياست‌هاي درستي بود.
امروز شرايط اقتصادي كشورهايي كه گمان مي‌كردند با افزايش توليد و فروش بيشتر نفت مي‌توان افت قيمت را جبران و درآمدهاي خود را افزايش داد؛ نشان مي‌دهد كه اقتصاد آنها از جانب اين سياست به‌شدت لطمه ديده و به نظر مي‌رسد توليد بيشتر براي كسب درآمد بالاتر نتيجه نداده است. با افزايش توليد و عرضه در اين بازار قيمت مدام كاهش بيشتري را تجربه كرد و سرانجام اين نتيجه حاصل شد كه سياست توليد بيشتر جواب نمي‌دهد. بنابراين جمع‌بندي اخير كشورهاي توليدكننده نفت، بر سر مديريت عرضه و رشد قيمت‌ها از محل اين كنترل است.
در سال‌هاي گذشته درآمد نفتي ايران به‌شدت كاهش يافت و از ١٠٠ ميليارد دلار در روزهاي اوج خود به ٥٠ ميليارد دلار و كمتر رسيد و ادامه اين روند، درآمدهايي به مراتب كمتر از ٤٠ دلار را براي ايران به دنبال خواهد داشت. در هر حال توليدكنندگان مي‌دانند كه توليد بيشتر درآمد بيشتر به همراه نخواهد داشت. به اين ترتيب يك عزم جدي بايد وجود داشته باشد تا از شر مازادهاي عرضه خلاص شويم. آن زمان مي‌توانيم اميدوار باشيم كه قيمت‌ها روند صعودي را دوباره تجربه كند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد